Yalnızlığın Yıldönümü

Yalnızlığın Yıldönümü

Nereden bakarsan bak,
sessiz kalışları
dört oldu.

Nereden bakarsan bak,
umarsız arayışları
dördü buldu.

Biri üçü severdi,
diğeri yediyi.
Şimdi,
neresinden bakarsan bak
bekledikleri ayrılık
onları buldu.

Serkan Demirbağ

Özgür Cengiz’den yeni şiir: Tutulma

TUTULMA

Özgür CENGİZ

gece
gerçeğin şair yorganıyla
örter bizi düşler
yüzümüzü yıkayınca
unuturuz

güneş

feneridir tanrının
sevgilisi için düştüğü çölüdür uzay
gündüzleri arar onu
bilmeden ayla kaçtığını

tanrıdan çaldığı sevgilisiyle
güneşin önünden geçtiği
öğle gezintisidir ayın tutulma
hediye eder anlamını
elleri günebakanlı
dünya insanlarına
tohumlarını
kimsesiz denizlere savuran
umut ağaçlarının gölgesinde
bir çocuk bahçesidir dünya
körebe oynanır
herkesin gözü bağlıdır

HASTA HANE

I

kanser

mor bir sessizliktir

şehrin gürültüsünde

uykudan yeni uyanmış

çocuk sersemliğiyle

gezinir evlerimizde

Artık Dizeler…

U

kalitesi dibini

bulurmuş büyük keyfin

hatları belirsiz

ucuz entarilerin suyu, yamasız da akarmış

gözlerime şeker at

daha tatlı bakayım

atlar terleyince aşk

damla damla kayarmış

bir bakıver sırtıma

kuru yerler var mıymış

üzerime seni ört

titrerken sarılayım

ellerim sesini

duyarmış ipliklerin

dikildikçe doğarmış yepyeni hürriyetler

bayraklar asılırmış uçlarından dizinin

topukları çabuk vur

ritmine tutunayım

yıkanmadan yenmesi

zararlıymış hepsinin

pürüzsüzlerin dahi

her elma bu mevsimden bir kerecik geçermiş

kabuklarıma dokun

acıyı unutayım

lekelerim dağılmış

dünyamın bucağına

her biri de doğuştan

yazgı tuhaf bir mefhum baş eğmeyen yanarmış

ıslığımı bir durdur

içinde kıvrılayım

M

kendini boğazlayan

kuzuların, dolarmış

kanı kavanozlara

tıkanan her damardan bir çağlayan kaçarmış

sıranı hiç bekleme

erkenden açılayım

gün kızartırsa da yüz

kızarırmış duymadan

utanmak ağrılıysa

her yanık deri bir gün yenisini açarmış

ser tezgahını bir

doruklara çıkayım

her gelene geçit

vermezmiş yüce dağlar

kırık bir bel ile

dümdüz herifin biri, uzak vize ararmış

utandır beni şimdi

kurnazca gülümseyim

haz kızartır yüz

kızarırmış bilmeden

utanmak da denilmez

pişmanlıktan ziyade duygular da yaşarmış

uçurtmalarımı gel de tut

imkansız ki döneyim

olmak kızartır meyvayı

dökülsün diye birden

ağaç ben’i yırtarmış

toprak arınmaya, sen’e ben’e muhtaçmış

döndür dolaştır lafı

böyle daha seveyim

A …Artık Dizeler

şarkılardan evvel aşk

şiirlerde uçarmış

BİÇİLMİŞ EKİNİN HESABI

Hrant DİNK’e

hepimizin içine gizli bir ülke
ekiliyor
biz yokken bir elma bahçesinde

Kırmızı Şiir

güneş batıyor
kenar mahalle
balkonlarında
çılgınca dalgalanan
rengarenk çarşafların
üzerine
bol salçalı yemekler
pişiyor tencerelerde
kızılcık şerbeti içip
kocasını bekliyor bir
kadın
kim bilir kaçıncı kez
gözünde gölgelerle
çabalıyor ışıktan
parmaklar
tutunmak için
öğle yemeğinin
masadaki izlerine
can havliyle fısıldıyor
güneş
dalgaların köpüklerine
biten günün utancını
çığlığım bir martı
kaybolan güneşe

Çentik

Seni andım bugün yine.
Yaşanmış yalnızlıklarımdan
Sana selam var,
Hiç yakınlaşmamış aramıza
O dar ve çürük yola…

İki yüz

 
Büyü değil
El çabukluğu marifet
geçip gidiyor yüzlercesi
bir bir önümden
bırakarak
dudaklarının kenarındaki burukluğu
fosforlu camın üzerine

ne kudretlisin sen isaret parmagi

listeler uzuyor
davetler ziyafetler
havalarda uçuyor
karşılıklı iyi dilekler
içkiler camdan cama
camdan cama aşklar

iki yüz
yanak yanağa
lekesi kalır
soluğu kesilse de
parlayıp sönen yüzlerin arasında

ikiyüz
bitişik mi yazılır ayrı mı
yaşarken yüzlercesi
yalnızca ışıltılı sayfalarda

HER YAZ

 

her yaz başladığında buluyorum

sonbaharlarda kaybettiğim seni

 

bir beyaz zambak küf tutuyor

yarım kalmış bir mısra

unutulmuş hatıralar arasında

seni beklerken

 

külümü kurcalıyor hatıraların

her yaz başladığında

kapınız suskun sırrına sadık

siliniyor gözlerimiz  pencerenizden

vuran her yağmur damlasında

 

 

kalbim asfalttır artık üstünde ayak izlerin

ses gelir bir şehirden ses gelir

surlardan avlulardan aracılardan

kaçmak kaçmak kaçmak

senin(le) olduğu(m)n her yere

 

 

                               sana veremediğim hatıran, hala cebimdedir

Çetin Tankoç

Ardından

Ay parlamakta,
Ay ışıl ışıl,
Ay sureti ile denizin ortasında
Havanın soğuğu,
Yüreğimin ayazı vuruyor kayalara.

Bir orkestranın düzenli provası gibi
Dalgalar anlatıyor aslında
Hüzünle karışık duygular içindeyiz
Yaptığımız bencil hataların
Ekstrelerini ödemekteyiz.

Bir sandaldaydık senle ben,
Açıldığımızda güneşliydi hava
Geçinip gidiyorduk ufak tefek dalgalarla
Önlemimizi alamadığımız için
Yakalandık bizi dağıtan fırtınaya
Parçalandı sandalımız
Getiremeyiz bir araya.

Serkan Demirbağ